Wielokrotnie podczas kazań i przemówień do wiernych Jan Paweł II przypominał treść psalmu Miserere ze Starego Testamentu. Świadomy ludzkiej słabości jako przykład stawiał króla Dawida. Dawid, który posiadał na ziemi władzę nad narodem wiedział, że przed Bogiem wszyscy są równi, toteż z pokorą zgiął kolana przed Panem, przyznał się do swojej grzeszności i prosił Go o przebaczenie.

W książce „Pamięć i tożsamość” Jan Paweł II porusza m.in. temat ścierania się dobra ze złem podczas przemian dziejowych i ideowych na przełomie naszych tysiącleci. W pierwszym rozdziale wyjaśnia znaczenie przypowieści o pszenicy i kąkolu (Mt 13, 24-30): „Zło jest zawsze brakiem jakiegoś dobra, które w danym bycie powinno się znajdować, jest [jego] niedostatkiem. Nigdy nie jest jednak całkowitą nieobecnością dobra.”